Mótmælastaða kennara - árið 2007.

Blogg dagsins snýst að sjálfsögðu um mótmælastöðu kennara í Reykjavík í dag.  Ætla strax að taka fram að ég er örugglega talinn hlutdrægur.  Er nú starfandi sem skólastjóri í Snæfellsbæ.  Á meðan á kennslu minni á Siglufirði, Kjalarnesi og Reykjavík stóð gegndi ég starfi trúnaðarmanns á vinnustaðnum, fimm ár samfellt.    

Á þessum tíma mínum sem trúnaðarmaður var ég kjörinn í ráð trúnaðarmanna í Reykjavík sem stóð þá í kjaradeilu við borgarstjórn Reykjavíkur.  Það var vorið 1999.  Með mér í þeim hópi var bardagahetjan Valgerður Eiríksdóttir sem kom í viðtal í fréttum Stöðvar 2 í kvöld, enn í fararbroddi í réttindabaráttu.  Eftir 30 ára baráttu! Þvílík kjarnakona!!!!

Að sjá mótmælastöðu dagsins hryggði mig.  Mikið.  Nú, átta árum eftir þessa beinu þátttöku mínu í kjaradeilu við sveitarfélög er enn það sama uppi á teningnum.  Reiðir grunnskólakennarar heimta mannsæmandi laun fyrir gríðarmikilvægt starf.  Ég aftur á móti verð að viðurkenna það að ég hef áhyggjur af lítilli athygli sem þessi mótmælastaða fékk.  Mínútu innskot á Stöð 2 og 20 sekúndna spjall Boga á RÚV.  Enginn var látinn svara frá viðsemjandanum, Sveitarfélögunum.

Er málum svo komið að barátta grunnskólakennara er nú háð fyrir daufum eyrum?  Það finnst mér alvarlegt.  Því miður hefur starfið ekki alltaf notið sannmælis.  Því miður hefur ekki hjálpað kennurum að mínu viti að flókið vinnutímaskipulag ruglar hinn almenna launamann.  Fordómar gagnvart því vinnutímaskipulagi jafnvel birst.  Sér í lagi í kringum launadeilur grunnskólakennara.  Að sama skapi hefur barátta fyrir kennsluskyldulækkun vegna aldurs og annað tengt lífeyrisréttindum stéttarinnar kostað ákveðnar fórnir í launatöxtum.

En hvað er hægt að gera?  Enginn hefur trú á meiri verkföllum.  Enn blæða þau sár sem endi þess verkfalls olli.  Annað þarf að koma til.  Ég hef engar töfralausnir en þó langar mig að prófa að sjá hvort eitthvað af því sem mér hefur fundist þurfa að breyta gæti vakið smá umhugsun.  Umræðan verður að fara af stað!

1.  Í fyrsta lagi tel ég að grunnskólakennarar þurfi að naflaskoða sínar baráttuaðferðir.  Virkilega láta grasrótina bera ábyrgð.  Mótmæli dagsins eru dæmi um grasrótarbaráttu sem vonandi nær eyrum hins almenna borgara.  Því miður var athyglin ekki mikil í dag.  Eitt af því sem hefur einkennt útkomu þeirra kjarasamninga sem ég hef lesið er óánægja hjá stórum hluta kennarastéttarinnar.  Ýmist er þar ungt fólk, reynslumiklir kennarar eða aðrir hópar óánægðir.  Það er vanþakklátt starf að vera í samninganefnd og það fólk situr undir mikilli gagnrýni.  Það þarf að láta fleiri í grasrótinni koma að launabaráttunni og það þarf að vera gagnrýnin umræða í þeirri baráttu um hvað hefur brugðist undanfarin ár.  Ekki bara skoðanakannanir.  Virka þátttöku eins mikið og hægt er!!!

2.  Menntamálaráðherra og Ríkisstjórn þarf að fá að borðinu.  Það hlýtur að vera kappsmál Menntamálaráðuneytisins að stærsta skólastigið, grunnskólastigið, búi nú við frið.  Ég ætla ekki að vanþakka alla milljarðana í jarðgöngin um allt land, en mér hefði nú ekki fundist óviðeigandi að ríkið kæmi að grunnskólanum með fjármagn til sveitarfélaganna, sem ÆTTU að skila sér í launaumslög.  Mér finnst skeytingarleysi Menntamálaráðuneytisins með ólíkindum og til vansa!

3.  Ég held að þessi vinnudeila hafi leitt í ljós að samninganefndir FG og Launanefnd nái ekki saman.  Það þarf að skoða hvort óuppgerðar fyrri deilur komi þar inní.  Það kom mér á óvart að sjá að Launanefnd Sveitarfélaganna er nær óbreytt frá síðustu samningum.  Það hlýtur að þýða að á þeim bæ ríki ánægja. Ekki er sama hægt að segja um kennarana.  Það kom mér líka á óvart þegar ég komst að því að Launanefnd heyrir undir þing Sambands Íslenskra Sveitarfélaga.  Er semsagt sjálfstæð eining í því apparati.  Ekki er því hægt að hlaupa til sveitarstjórna sinna, nema að viðkomandi sveitarfélag segi sig úr Launanefnd.  Það gerist seint held ég.  Það er hins vegar frumskilyrðið að samninganefndirnar séu að sinna sínu hlutverki án þess að rifja upp fyrri sárindi.  Ef um slíkt er að ræða þarf að fá nýtt fólk í nefndirnar.

4.  Mér finnst að lokum að skoða eigi það að gera núverandi samning að lágmarkssamningi.  Þar verði öll réttindi og skyldur frágengin.  Öll lífeyrismál, vinnutími og vinnuskylda verði þar frágengin.  Svo verði samið um lágmarkslaun.  Gefinn verði möguleiki á viðaukasamningum svæðafélaga eða jafnvel vinnustaðasamninga hvers skóla.  Miðstýringarleiðin sem notuð hefur verið á báða bóga, allt frá því að kennarar yfirgáfu BSRB hefur engu skilað og ég tel að draga þurfi sveitarstjórnir og ríkið að borðinu.  Losa vald fámennra hópa sem ráða miklu.  Færa valdið út í sveitarfélögin.  Til grasrótarinnar.

Allavega, mér finnst þurfa að hugsa nýjar leiðir.  Hef svosem staðið í þessari umræðu í 13 ár og verð virkur í henni áfram.  Hugsa fleira en læt duga í bili.

Það er hryggilegt að árið 2007 sjáist merki ófriðar enn á ný í grunnskólanum.  Kennarar eru frábært fólk.  Sem vinnur frábæra vinnu með börnum þessa lands.  Það er ábyrgðarhluti ef að slök laun hrekja hæfileikafólk frá störfum í sumar og haust eins og maður hefur áhyggjur af í dag.  Ég hef undanfarna daga verið að tala um mikilvægi fagmennsku og framtíðarsýn í velferðarmálum barna.

Það að finna frið um grunnskóla landsins er þar í skýrum forgangi.  Svo einfalt!!!

Endilega athugasemdir!

Kennarar mótmæla launum sínum

Athugasemdir

[Örn Ragnarsson (IP-tala skráð) 13.2.2007 kl. 21:39]

Já

vísa í það sem ég skrifaði í gestabókina

Allir verstu samningarnir okkar hafa verið samþykktir með mjög litlum meirihluta nema einn en þá skildu kennarar ekki hvað þeir sátu uppi með og og sitja enn.

Kennslustarfið er fyrst og fremst hlutverk sem þarf að sinna af lífi og sál og hætta þessum sífelldu mínútutalningum. Það á að borga vel fyrir þetta hlutverk en það á líka að vera auðveldara að segja upp óhæfu fólki sem ekki tekur þátt í þeim breytingum og skólaþróun sem nauðsynleg er. Því miður eru til kennarar sem eru svo sannfærðir um að kennsluaðferðir og kennslubækur sem eru áratuga gamlar séu þær einu réttu að þeim dettur ekki í hug að staldra við og spyrja sjálfa sig "Er ég nú örugglega á réttri leið?"

Það er reyndar líka skelfileg vinnuaðstaða að liggja sífellt undir ásökunum frá vinnuveitendum sínum um að maður vinni ekki vinnuna sína. Afar niður drepandi.

Meira seinna

Örn R

[Jóhanna Fríða Dalkvist, 13.2.2007 kl. 21:41]

Ég vildi að ég hefði meira að segja, en ég hef ekki mikið annað að segja en að ég er hjartanlega sammála þessu. Mér finnst að það þurfi að gera þetta starf svo eftirsóknarvert að það sé jafn eftirsóknarvert að fara í Kennaraháskólann eins og aðra Háskóla. Það er reyndar eftirsóknarvert að einhverju leiti að fara í Kennaraháskólann en það er að miklu leiti af því að þetta er frábær menntun sem nýtist í svo margt annað en kennarastörf. 

Mér litist vel á ef Ómar Ragnarsson, Vinstri-Grænir og Framtíðarlandið notuðu hluta af orkunni í að safna liði niður Laugaveginn til að styðja kennara, við þurfum jú að mennta börnin okkar almennilega ef hátækni-iðnaðurinn á að blómstra. 

[Janus, 13.2.2007 kl. 21:45]

Sæll...mér finnst þú hafa misskilið það sem ég bloggaði um þessa frétt. Ég vil bara segja, sem starfandi grunnskólakennari, að ég er hjartanlega sammála því sem þú skrifaðir hér. Endilega kíktu aftur á mína síðu 

[Magnús Þór Jónsson, 13.2.2007 kl. 21:48]

Langar að skjóta hér inn pistli Arnar Ragnarssonar, föður míns, úr gestabókinni.  Hann er að læra á bloggið jaxlinn!!!

Örn Ragnarsson

Góður Magnús að vanda. Málefni grunnskólans hafa verið mér hjartfólgin lengi enda kennari til 30 ára. Mér var reyndar svo misboðið með síðustu "samningum" ef lögþvingun er samningur, að ég sagði upp við fyrsta tækifæri og sinni nú öðru starfi sem gefu mun betra í aðra hönd og mér líður vel í vinnunni.

"Kennarastéttin er allt of fjölmenn til að hún nái nokkurn tíma fram verulegum kjarabótum" sagði gamall skólastjóri austur á landi eitt sinn við mig. "Svona fjömenn stétt vegur svo þungt í útgjödlum að henni verður alltaf haldið niðri eins og kostur er" Þetta tel ég vera undirrótina af versnandi kjörum kennara. Þar að auki þekkja kennarar almennt ekki almennilega allar reglurnar og lögin sem gilda um starf þeirra. Þess vegna standa þeir líka skjálfandi á beinunum gagnvart mönnum eins og Kristni kennaraskelfi sem kann allar reglugerðir og lög utanabókar og túlkar lögin og reglurnar ávallt andstætt hagsmunum kennara. Meira að segja kennaraforustan og samninganefndarfólk stendur á gati þegar kemur að rökræðu við þennan skelfilega mann.

Munum bara að leikskólakennarar náðu fram góðum samningi þegar þeir sögðu upp í hrönnum. En allir eru svo hræddir um eigin hag að fæstir eru tilbúnir að taka áhættu. Meira seinna.

Bestu kveðjur Örn.

Bið að heilsa Helgu og Birtu!

[Örn Arnarson (IP-tala skráð) 14.2.2007 kl. 11:18]

Sæll bróðir og takk fyrir góðan pistil.  Mig langaði að benda á að samningurinn okkar ER lágmarkssamningur en með aukasamningi milli LN og sveitarfélaganna er hann gerður að hámarkssamningi einnig.  LN og sveitarfélögin gerðu með sér samning þess efnis að ef eitthvað sveitarfélag kýs að greiða kennurum meira en lágmarkið segir til um er það um leið brottrækt úr LN.  Hendur þeirra eru semsagt bundnar með formlegum hætti.

Ég er sammála því að yfirvöld, bæði local og ríkið hljóti að verða að bregðast við áður en allt fer til fjandans, því þangað stefnir óðfluga.

Ég vil einnig benda á að FG skipti að stærstum hluta um sína samninganefnd á síðasta aðalfundi og sú samninganefnd hefur unnið og mun vinna öðruvísi en sú fyrri.  Það er forgangsatriði að skapa sameiginlega sýn samningsaðila, en það hefur reynst erfitt þar sem viðmót LN er ekki í samræmi við viðmót samninganefndar FG.  Það get ég vottað af eigin reynslu.

Örn Arnarson, samninganefnd FG og bróðir Maggamarks

blog.central.is/oddikennari

[Magnús Þór Jónsson, 14.2.2007 kl. 14:23]

Ok Örn Arnarson.  Fínt innlegg í umræðuna.  Þá tel ég vera heillaskref fyrir kennara í skólum landsins að fylgja fordæmi Fellaskólakennara og labba með ályktanir í lokuðum umslögum á bæjarskrifstofur sínar.  Þó vitandi það að LN er ekki undir þeirra stjórn, en vissulega samherjar.  Ummæli þín um brottrekstur sveitarfélaga úr LN.  Þetta er nú eitthvað sem þyrfti að heyrast, til að fá þá staðfestingu. 

Það væru að mínu viti stórtíðindi.......  Hvað skyldi Félagsmálaráðherra segja við slíkum vinnubrögðum, þar sem hinn stóri níðist á þeim litla ef hann fer ekki eftir því sem honum er sagt?

[Þorgerður Laufey Diðriksdóttir, 14.2.2007 kl. 19:27]

Takk fyrir innlegg þitt.

Það er mjög mikilvægt fyrir okkur sem stöndum í forsvari fyrir kennara að skoða fortíðina til að átta okkur á framtíðinni.