Norður Írlands ferðin, tengt fréttinni.

Á sunnudaginn fengum við rútuna okkar og bílstjórann frábæra - Tommy.  Rútan var splunkuný með öllum mögulegu þægindum, alveg stórkostleg smíði sem gældi við okkur það sem eftir var ferðar.  Tommy var ekki bara bílstjóri, heldur líka ansi góður sögumaður sem var með indælan húmor sem féll vel að okkar hópi.

Skoðunarferð sunnudagsins hófst í Belfast.  Við keyrðum fyrst eftir Falls Road, höfuðvígi kaþólskra við aðskilnaðarvegginn sem skilur milli mótmælenda og kaþólskra í Belfast.  Þessi deila milli kaþólskra og mótmælenda á N.Írlandi er með hreinum ólíkindum og allt of einfalt væri að tala um að trú væri þar aðalatriðið. 

Deilan snýst auðvitað fyrst og fremst um þann vilja mótmælenda að vera enn hluti af breska ríkinu en kaþólskir vilja verða hluti af írska lýðveldinu.  Það væri líka einföldun, því eftir að átökin "The Troubles" gusu upp á ný upp úr 1970 varð deilan líka persónuleg ogo hatrömm, þegar fjölskyldur urðu fyrir áföllum í stríði og smám saman breiddist harmurinn út.  Þó virðist friðarferlið vera að komast af stað og atburðurinn sem þessi frétt segir frá er vissulega skref í rétta átt. 

Tommy vinur okkar talaði um að kaþólikkarnir hefðu verið "duglegri" í friðarferlinu en mótmælendur og minntist einmitt á þetta atriði.

En byrjum á Falls Road, þar var höfuðvígið hinna kaþólsku, og m.a. blokk sem var svo hatrömm að breski herinn var látinn fá þrjár efstu hæðir hennar til að ná niður hörkunni.  Vandinn varð sá að svo mikið var hatrið að hermennirnir áttu engan séns að komast inn og út úr byggingunni af jörðu.  Ráðið var þá að setja þyrlupall efst á blokkina og þannig fóru hermennirnir inn og út!Risastórar veggmyndir eru einkennismerki baráttunnar í gegnum tíðina.  Eins og t.d. mynd af Bobby Sands sem prýðir endavegg skrifstofu Sinn Fein við Falls Road  Sá dó í hungurverkfalli 1981 vegna deilna um fangabúninga sem hann og félagar hans áttu að vera í.  Um alla Belfast eru slíkar veggmyndir.  Ákvað að vera ekki að setja hér inn sumar þær grófustu sem tala allhressilega illa um mótaðila sinn í deilunum, hvort sem það er krúnan eða kaþólskir.

Gata mótmælenda hinum veginn við friðarvegginn heitir Shankill Road.  Þar var einn hryllingsatburður stríðsins árið 1993 þegar 10 manns létust í fiskbúð við götuna.  Frést hafði af mörgum helstu fyrirmönnum UDA og UFF á fundi á efri hæðinni.  Tveir IRA menn löbbuðu inn í búðina og ætluðu að skilja hana þar eftir.  Sprengjan sprakk of snemma og kostaði annan þeirra lífið.  Hinn slapp úr fangelsi árið 2000 þegar friðarsamkomulagið var undirritað.

Það sama má segja varðandi Shankill og Falls.  Veggmyndir.  Kíkjum á eina þar.

Ekki beint vinalegt.  Sjáið rauðu höndina, var tákn fyrir mótmælendahópinn eða "loyalists".En nóg af deilum, vonandi er smám saman að verða friður í N.Írlandi og fólk þar er bjartsýnt, helstu leiðtogar hvors hóps um sig virðast vera að talast við og ákveðnir í að ná árangri, þjóðinni til heilla.

En Belfast er heimahöfn Titanic, þar var skipið byggt og sent til Southampton 1912 fyrir sína fyrstu og síðustu ferð.  Belfast var mikil skipasmíðaborg, en sá iðnaður er nú hruninn.  Mikil andlitslyfting hefur verið gerð á borginni undanfarin ár og svo er nú komið að hafnarsvæðið og miðborgin eru bara nokk glæsileg.

Að lokinni Belfast skoðun var svo haldið í norður, til Giants Causeway á norðvesturhorni Írlands.  Þar eru glæsilegar stuðlabergsmyndanir í og við fjöruna á um tveggja mílna kafla.  Þar er nú viðurkennt heimsminjasafn og mikill ferðamannastaður.

Sól skein í heiði og við stoppuðum þarna í um þrjá tíma í stórbrotnu landslagi.  Nafngiftin, Vegur Risans kemur af skemmtilegri sögu.  Sagan segir að írskur risi, Finn að nafni hafi hlaðið veg til Skotlands til að berjast við risann Benandonner.  Þegar hann kom til Skotlands og sá stærð þess skoska varð Finn hræddur og hljóp heim til konunnar sinnar, Oonagh, og bað hana um að fela sig fyrir Benandonner sem auðvitað elti Finn yfir til Írlands.  Konan klæddi Finn í barnaföt og setti hann í risavöggu.  Þegar Benandonner bankaði uppá og spurði eftir Finn sagði Oonagh mann sinn ekki heima, en sonur þeirra lægi þarna í vöggunni.

Benandonner varð svo hræddur þegar hann leit í vögguna, reiknaði með að Finn væri rosalegur fyrst þetta væri ungabarnið hans, hljóp heim og braut veginn niður á leiðinni, þannig að einungis er hægt að merkja hann við strendur landanna beggja, Írlands og Skotlands.

Fallegur staður og skemmtileg saga.

Að skoðunarferð lokinni var strandlengjan keyrð og stoppað á nokkrum fallegum útsýnisstöðum.  Komum líka við á lítilli huggulegri írskri sveitakrá þar sem bragðað var á Guinness bjór og Bushmills viskíi, írskum eðaldrykkjum.  Þegar heim til Belfast var komið fóru allir í snyrtingu því farið var með hópinn út að borða á Zen Restaurant, japanskan stað stutt frá hótelinu.  Þangað kom til okkar Ásdís Líndal, íslensk kona búsett í Belfast sem hafði hjálpað okkur í skipulaginu.

Maturinn var æði, staðurinn skemmtilegur og hópurinn glaður.  Auðvitað var farið á Robinson's en í þetta skiptið fór ég snemma heim, var lasinn allan daginn og fékk lyfjakokteil frá vinum mínum til að sjá hvort ekki yrði ég hressari þegar vinnan hæfist.  Svo ég bara skreið uppí til hans Togga og hraut honum til samlætis.  Meira á morgun.

UDA heitir að vinna að friði á Norður-Írlandi