Í minningu Freys.

Í dag er borinn til grafar á Siglufirði eðalmaður og KS-ingur í gegnum allt.  Freyr Sigurðs var einn af þeim sem leiddi mitt ástkæra félag styrkri hendi, ástríða hans og áhugi fyrir því að gera vel er mér eftirminnileg og ég sendi fjölskyldu hans allar mínar samúðarkveðjur.

Freyr Sig var okkar svar fyrir norðan við Eldræðum þeim sem stundum eru sagðar detta úr mönnum litríkra þjálfara.  Hann tók "hárþurrkuna" þegar þurfti og þær ræður man ég vel, en ennþá frekar man ég algerlega gegnheila gleði Freys þegar við náðum árangri og gátum glaðst saman.

Þá var Freyr í essinu sínu og það eru engar ýkjur að þegar við náðum að vinna leiki sem mikið lá undir eða snerum leik við í síðari hlutanum eftir hálfleiksræðu þá var Freyr sá sem maður vildi fyrst fagna.  Hann var Hr. KS í mínum augum ef einhver slíkur var til og þegar hann var hættur að þjálfa labbaði ég oft til hans inn í Rafbæ eða á hornið þar sem hann stóð utan við búðina til að ræða liðið okkar allra og mína frammistöðu.  Hann sagði manni hlutina þannig að maður skildi þá, bæði hvatningu og leiðréttingu.

Ég kemst því miður ekki norður í Fjörð í dag því miður, svo sannarlega hefði ég viljað fá að kveðja þennan mikla meistara í eigin persónu en í dag kl. 14 verður hugurinn í Siglufjarðarkirkju með Steinunni, Helgu, Sigga, Kötu og fjölskyldum.  Þeirra missir er mikill.

Siglufjörður hefur í dag misst einn af sínum bestu sonum langt fyrir aldur fram, en minningin um góðan dreng mun lifa áfram.