Aumingja Eggert!

Ætla að byrja á því að lofa því að þessi fyrirsögn er ekki kaldhæðni!

Ég hef ekki alltaf verið sáttur við störf Eggerts Magnússonar, eða við þá "Evrópustefnu" sem mér fannst hann reka hjá KSÍ, á kostnað grasrótarinnar hér í íslenskum fótbolta.

Ég var meira að segja pirraður þegar hann stökk fram í þennan tilboðsslag um West Ham og fannst pínu bragð að því að íslenskur fótbolti væri þarna búinn að hlaða undir Eggert á þann hátt að hann gæti farið og keypt sér knattspyrnulið úti, í stað þess að eyða þessum milljörðum í þágu íslenskra íþrótta, eins og t.d. Guðjohnsenfeðgar ætla að gera í Kópavogi.

Strax í fyrsta viðtali hnyklaði ég brýrnar.  Eggert fór að tala um Meistaradeildarsæti.  Hjá liði sem spilaði yfir getu í fyrra en lenti þá í 8.sæti en tapaði vissulega bikarúrslitum á hræðilegan hátt, gegn mínum mönnum.  Í stað þess að gefa sér tíma til að kynnast enskum fótbolta og stöðu liðsins kom hann strax með yfirlýsingu sem vakti falsvon í brjóstum áhangenda að allt væri á réttri leið.

Svo kom yfirlýsing um Ólympíuleikvanginn í London sem nýjan völl.  Skrýtið líka fannst mér.

Eftir sjö leiki rak hann framkvæmdastjórann sem hann hafði lýst "100 % stuðningi við" þegar hann keypti liðið.  Réð Alan Curbishley, vonarprins án innistæðu, í staðinn.  Feykidýr aðgerð að losa sig við Pardew, sem ég tel að hafi verið gert alltof fljótt.

Eggert hefur lýst mikilli ánægju með samstarf sitt og Curbishley, sér í lagi í "félagaskiptaglugganum" þar sem þeir hefðu unnið eins og  einn maður.  Keyptu hvern?  Nigel Quashie sem hefur fallið oftar en flestir, Matthew Upson sem féll í fyrra með sínu liði, Callum Davenport, slakan hafsent, Luis Boa Morte, hæfileikaríkan leikmann sem ræður illa við mótlæti og svo Lucas Neill, sem kom bara fyrir peninginn. 

Þá talaði Eggert við blaðamann fyrir bikarleik West Ham við Watford.  Talaði um "mikilvægi þess að ná langt í bikarkeppninni, gott gengi í henni myndi skila sér í góðum úrslitum í deildinni".  West Ham tapaði þeim leik 0-1 og út úr bikarnum.

Í vikunni á eftir kom í ljós að útilokað var fyrir West Ham að fá ólympíuleikvanginn.  Kom aldrei til greina að hálfu nefndarinnar.  Þá kom mjóróma rödd um að "skoðað yrði að byggja nýjan leikvang".

Ekkert gekk í deildinni en fyrir nærri þremur vikum kom Eggert enn í viðtal.  Ljótt þótti mér að sjá hann uppnefndan "Egg" í því viðtali.  Þar talaði hann um það að enn væri góður möguleiki á að halda sætinu, fram undan væru tveir úrslitaleikir, gegn Watford og Charlton sem Alan Pardew stjórnar nú.

0-1 deildartap fyrir Watford og alveg ljóst að "last chance Saloon" væri nú um helgina.  Í blaðinu og Mogganum fyrir leik lýsti Hemmi Hreiðars undrun sinni á því að Eggert hefði látið Pardew fara fyrir Curbishley.  Ekki í langan tíma hefði verið jafn gaman að æfa eins og eftir að Pardew kom.

Leikurinn hófst.  Bara hjá leikmönnum Charlton.  West Ham sá ekki til sólar.  Gleðin og baráttan skein úr öllu sem Charlton gerði, meðan vonbrigðin og leiðindin sáust augljóslega í svip allra sem að West Ham stóðu.

Og því vorkenni ég Eggert.  Það er ekkert gaman að eiga West Ham núna.  Þar sýnist manni öllum leiðast.  Alveg sama hvort um er að ræða atvinnumennsku eða ekki snýst fótbolti um gleði.  Eggert var glaður þegar hann keypti liðið, glaður þegar hann tók á móti Íslendingum á Upton Park og glaður þegar hann mætti í vinnuna.

Nú sýnist manni örlög hans og liðsins ráðin, hann virkar 15 árum eldri en þegar hann keypti liðið, varla sést mynd af honum í sjónvarpi nema þegar hann er að hrista höfuðið og sorgarsvipur í blaðaviðtölum.  Óháðar spjallsíður stuðningsmanna West Ham baula á hann og Curbishley og eftir niðurlægingu helgarinnar er spurt stórum spurningum um ákvörðunina að reka Pardew.  Nýjar fréttir um að liðið missi stig út af leikmannakaupum áður en Eggert kom til hjálpa ekki.

Eggert á klárlega ekki skilið að sitja uppi með þetta allt.  Er hræddur um að hann hafi alls ekki gert sér grein fyrir stöðu West Ham og hugsanlega ofmetið eigin reynslu.  Hef talað við menn sem komu að Stoke City - þeir sögðu að fótbolti væri "bananabíssniss" sem enginn ætti að koma nálægt. Manni sýnist ýmislegt til í því.

Á Sky News í gær kom þjálfari skosks liðs, Inverness í viðtal eftir að lið hans féll út fyrir Celtic sem hafði skorað 2 mörk í uppbótartímanum og breytt stöðunni í 1-2 úr 1-0.  Hann lýsti grátandi karlmönnum í klefanum en sagðist hafa sagt við þá setningu sem mér fannst margt til í :

"Football does a lot of things for you, but the only thing guaranteed in football is that it will dissapoint you"

Því miður sýnist manni slíkt muni eiga við um West Ham.  Vona ekki, sér í lagi fyrir ágætismanna sem halda með því liði, Gylfa Orra, Gústa pípara og Friðþjófi hennar Siggu.

Curbishley óttast að vera rekinn