Upp er risið rifrildi.

Hef verið óskaplega hugsi frá því á föstudag að í ljós kom að ríkjandi ríkisstjórn tilkynnti það að hún ætlaði sér að hætta aðildarviðræðum við ESB.

Fyrir það fyrsta þá kom þetta mér þetta ekki á óvart.  Kannski vegna þess að ég hef haft það á tilfinninguni frá fyrsta degi ríkisstjórnarinnar að hún sé fyrst og fremst ríkisstjórn Framsóknarflokksins og þeir frambjóðendur þeirra sem ég talaði við allavega í NV-kjördæmi vildu hætta viðræðum.  Þeir tjáðu sig ekki endilega allir eins um hvers vegna en þeir hikuðu ekkert við að segja það að Ísland ætti að hætta öllu "Evrópubauki" eins og einn orðaði það.

Það kom mér meira á óvart að heyra af og lesa ummæli félaga minna sem eru stuðningsmenn Sjálfstæðisflokksins.  Þeir voru augljóslega slegnir yfir þessu uppátæki sinna manna.  Ég leyfði mér að minna þá suma á að í flokknum þeirra réði nú klárlega hægri handleggurinn, sá sem sigraði í Evrópuumræðu á landsfundinum.  En þá töluðu þeir og skrifuðu um málflutning formannsins síns og loforðin um þjóðaratkvæðið í kosningabaráttunni.

Ég veit ekki hvernig þeim leið í kvöld að horfa á Bjarna.  En mér leið ekki vel fyrir hans hönd, og er hann þó ekki minn formaður.  Það var ekki bara það sem hann sagði þegar hann reyndi að tala sig út úr því sem samflokksmenn hans tala um svik.

Heldur það að sjá hann tala niður mótmælin á Austurvelli og reyna að forðast umræðu um þjóðaratkvæði og stjórnarskrána, eða þ.e. hvað hann teldi eðlilegt.  Og svaraði ekki afdráttarlaust um hvort hann hefði svikið sjálfan sig.  Honum líður augljóslega ekki vel.

Enda hlýtur að vera erfitt fyrir Bjarna Benediktsson að hlusta á samtök vinnuveitenda, iðnaðarins og verslunarinnar auk forstjóra fyrirtækja eins og Össurar, Marel og CCP rífa þessa ákvörðun í sig.

Það sem er sorglegast í þessu öllu er að eftir tæplega árs setu hefur ríkisstjórnin hleypt af stað rifrildi.  Ég held samt að þeir haldi að rifrildið snúist um annað en það sem ég held að það snúist um.

ESB er eitt atriðanna í því, mér finnst gjaldmiðillinn stærra atriði.

En stærsta atriðið er einfaldlega það að ríkisstjórnin ætlar sér hiklaust að ganga gegn vilja um 70% þjóðarinnar miðað við skoðanakannanir.

Það snýst rifrildið um og því mun aldrei ljúka fyrr en þjóðin sjálf hefur fengið að koma að þeirri ákvörðun sem ríkisstjórnin ætlar nú að taka ein og sér í skjóli fulltrúalýðræðis.

Fyrir mér er þetta stærsta ákall lengi um það breyta þurfi reglum lýðræðisins rækilega.  Annars verða hér endalaus virki reist um lýðræðishöllina okkar við Austurvöll og það mun einfaldlega láta stærri hópi landsmanna líða verr en ásættanlegt getur talist!