Hverju á að trúa?

Seðlabankinn virðist eiga erfitt með að ákveða sig varðandi IceSave sýnist manni.

Þetta álit semsagt segir okkur að við ráðum við þennan pakka og við þurfum "bara" að hækka virðisaukaskatt.  Ekki munar okkur um það....

Ég held reyndar að þetta mál snúist fyrst og fremst um það hvaða hóp þjóða Ísland vill eiga sem vini.  Við þurfum ekki að velkjast í vafa að fyrrum nýlenduþjóðir eins og Bretar, Frakkar, Þjóðverjar, Hollendingar, Spánverjar og Portúgalir munu ekki láta sér detta í hug að sýna örþjóð eins og okkur mikið, ef nokkuð umburðarlyndi.  Við erum eins og meðalstór borg í löndum þeirra og með virðingu fyrir þegnum þessara landa er nýlendustefnan einhvers staðar í bakheila stjórnmálamannanna þeirra enn!

Það voru mér allavega mikil vonbrigði að sjá Norðurlöndin ganga í lið með þeim síðasta haust.  Sú ákvörðun varð svo til þess held ég að Geir H. Haarde og Ingibjörg Sólrún ákváðu að samþykkja samning um IceSave, eftir að hafa velt fyrir sér að borga ekki.

Þau fengu það skýlaust í æð að ef ekki yrði gengið frá IceSave á ásættanlegan hátt fyrir stóru leikmennina í ESB yrði Ísland útilokað úr vinaklúbbnum.  Nokkuð sem Steingrímur J. hefur nú rekið sig á líka.

Þess vegna verðum við að átta okkur á því að með því að neita IceSave samningnum erum við um leið að samþykkja að við snúum okkur í aðrar áttir í leit að vinaþjóðum og viðskiptasamböndum.  Rússland hefur verið nefnt, Asía og þá sér í lagi Kína og jafnvel að reyna að komast meira á ameríkumarkað.

Ef það væri er ekki útilokað að EES samningurinn verði í hættu og þarmeð hið frjálsa flæði vinnuafls og tollaívilnanir ekki lengur sjálfgefnir hlutir.

Ég er ekki að þruma hér svartsýnisraus, heldur bara að teikna upp þá kosti sem við höfum.  Við höfum áður snúið okkur frá Bretum og bandamönnum þeirra, gerðum það í þorskastríðunum, mér hefur lengi fundist ómaklega vegið að Rússum miðað við þá samninga sem þeir gerðu við okkur á þeim tímum.  Án þeirra er að mínu mati klárt að við hefðum ekki unnið þær deilur.

Nú er staðan sú sama, við erum í stríði, nú við stórþjóðir í Evrópu út af fjármálum.  Ef við ætlum að viðhalda því stríði þarf að leita nýrra vina og samninga.  Yfirgefa þá markaði sem við höfum verið að vinna á síðustu 20 ár.

Munurinn nú frá þorskastríðunum er afstaða Norðurlandanna.  Þar ætla menn að leiða stóru strákana í Evrópu gegn smáþjóðinni í norðri.  Það er skammarvert.

En málið er í mínum huga, ætlar Ísland að reyna að leiða sömu stráka, eða snúa sér annað.

Ef við ætlum að leiða ESB-þjóðirnar og Noreg þurfum við að taka á okkur þær skuldbindingar sem fylgja IceSave samningnum.

Hvernig sem mun ganga að greiða af þeim....

Ríkið ræður við Icesave