Ásgeir Elíasson

Sá mikli knattspyrnuhöfðingi er fallinn í valinn.

Mig setti hljóðan í gær þegar fréttir af andláti Ásgeirs bárust mér í gærmorgun.  Auðvitað er það alltaf þegar andlát ber að jafn brátt og í þessu tilviki.

Ásgeir var í fullu fjöri sem þjálfari ÍR síðast þegar ég hitti hann.  Hann tók að vissu leyti við því kefli sem ég skilaði af mér í Breiðholtinu í fyrrasumar og ég hafði fylgst vel með þeim tökum sem hann tók verkefnið.  Ég varð glaður þegar ég heyrði ákvörðun ÍR í fyrrahaust þegar þeir réðu Geira, því að mörgu leyti höfðum við svipaðar áherslur í fótboltanum og ég var sannfærður um að með réttum stuðningi stjórnar ÍR fengi Ásgeir þá leikmenn sem vantaði til verkefnisins.

Nú þurfa Siggi Þorsteins og strákarnir í liðinu að klára verkefnið án skipstjórans á skútunni.

Mér finnst það líka nokkuð sérstakt að Ásgeir falli frá þessa helgi, eftir frækinn leik landsliðsins gegn Spánverjum.  Ásgeir afrekaði margt í boltanum en hans stærsta stund finnst mér hafa verið í landsleik gegn Spánverjum á Laugardalsvellinum þar sem við unnum 2-0.  Stemmingin og leikurinn líður mér aldrei úr minni og ég minntist oft á þann leik við sessunaut minn í Laugardalnum á laugardaginn.  Var að vona að endurtekning yrði á, en því miður tókst það ekki.

Samkvæmt því sem ég las í blöðum hafði Ásgeir þjálfað lið samfellt frá árinu 1979.  Það er rosalega langur tími í starfi sem ekki er auðvelt að eiga langan feril í.  Íslandsmeistaratitlar, bikarmeistaratitlar, sigrar með landsliði og félagsliðum verða minnisvarðar hans.  En ekki síður sú sérstaða að halda í þann neista sem þarf til að halda þessu starfi áfram.  Þróttarar og Frammarar þekkja hans neista best, þau lið voru ótvírætt liðin hans og stundum er talað um að Fram sé ennþá að spila "Ásgeirsboltann".

En Ásgeir var líka fótboltamaður og ljúflingur í gegn.  Hann gerði engan mannamun og gaf sér alltaf tíma til að spjalla um fótbolta.  Ég bar virðingu fyrir honum áður en ég hitti hann vegna árangurs hans, en eftir að hafa hitt hann sem þjálfari jókst hún.  Hann var fullkomlega jarðbundinn og aldrei nokkurn tíma bar á hroka eða yfirlæti við aðra, þó svo að hann væri að þjálfa "stærri" lið en andstæðingurinn.  Hann hikaði ekki við að hrósa andstæðingunum, liði eða einstaklingum.  Ég man einu sinni eftir því að Ásgeir hafi kvartað opinberlega vegna dómgæslu og þá töluðum við hinir þjálfararnir um að mikið hlyti að hafa gengið á.  Hann var einfaldlega ástfanginn af þessum leik, á réttum forsendum.

En eftir situr syrgjandi fjölskylda.  Ég sendi konu hans og öðrum ættingjum mínar dýpstu samúðarkveðjur og vona að þau finni styrk í minningunni um öðlingsdreng.  Fótboltamenn sem syrgja Ásgeir ættu að gera það líka, sér í lagi vinir mínir í ÍR sem hafa nú enn ríkari ástæðu að klára verk það sem Ásgeir hóf!

Hvíl í friði Ásgeir Elíasson.

Leikið með sorgarbönd gegn Norður-Írum

Athugasemdir

[Helgi (IP-tala skráð) 12.9.2007 kl. 19:32]

falleg orð um einstakan mann sem lifði lífinu með gleðina í fararbroddi.

hvíl hann í friði og ég sendi fjölskyldu hans og vinum mínar dýpstu samúðarkveðjur.

Nú er bara eitt eftir og það er að klára leikinn á sunnudag með sæmd og vona að hin liðin tapi stigum svo við komumst á þann stall sem Geiri ætlaði okkur að ári.